سالن ۶ هزار نفری ورزشگاه ۲۲ گولان سنندج، پروژه‌ای که قرار بود به نمادی از پیشرفت ورزش در استان کردستان تبدیل شود، همچنان پس از گذشت حدود دو دهه از آغاز ساخت در سال ۱۳۸۴، در وضعیت نیمه‌تمام به سر می‌برد. این مجموعه ورزشی، با وجود تغییرات متعدد مدیران کل ورزش و جوانان و جابه‌جایی دولت‌ها، نه تنها به بهره‌برداری کامل نرسیده، بلکه با مشکلات زیرساختی جدی دست و پنجه نرم می‌کند.
جامعه ورزشی کردستان، از ورزشکاران و مربیان گرفته تا علاقه‌مندان، با نا امیدی به این پروژه نگاه می‌کنند و از خود می‌پرسند: آیا این بار وعده‌ها رنگ واقعیت به خود خواهند گرفت؟
این یادداشت، با نگاهی منتقدانه، به بررسی پیشینه، وضعیت کنونی، چالش‌ها و تأثیرات این پروژه بر جامعه ورزشی پرداخته و تلاش می‌کند تصویری شفاف و جامع از این ماجرا ارائه دهد.
پتانسیلی که به کابوس تبدیل شد!
پروژه ساخت سالن ۶ هزار نفری ورزشگاه ۲۲ گولان سنندج از سال ۱۳۸۴ کلید خورد. این مجموعه با زیربنای ۱۰ هزار مترمربع و محوطه و پارکینگ اختصاصی به مساحت ۵۰ هزار مترمربع، یکی از بزرگ‌ترین سالن‌های ورزشی سرپوشیده در غرب کشور به شمار می‌رود. امکانات وعده داده شده شامل زمین استاندارد مسابقات با سطح بین‌المللی، سیستم‌های گرمایشی و سرمایشی، سرویس‌های بهداشتی عمومی و اختصاصی و کف‌پوش مرغوب پارکت چوبی ساخت آلمان بود. هزینه اولیه این پروژه، طبق گزارش‌ها، حدود ۷۳ میلیارد تومان از منابع ملی و استانی بوده است.
هدف از احداث این سالن، ایجاد بستری مناسب برای تمرین و رشد ورزشکاران، به ویژه در رشته‌های سالنی مانند والیبال، بسکتبال و هندبال و همچنین فراهم کردن امکان میزبانی از رویدادهای ملی و بین‌المللی بود. این پروژه می‌توانست جایگاه ورزش کردستان را در سطح کشور ارتقا دهد و فرصت‌هایی برای شکوفایی استعدادهای جوان ایجاد کند. اما آنچه در عمل رخ داد، داستانی از تأخیر، ناکارآمدی و وعده‌های بی سرانجام است.
وضعیت کنونی و وعده‌های جدید
پس از افتتاح اولیه این سالن، مشکلات زیرساختی متعددی آشکار شد که بهره‌برداری کامل را غیرممکن کرد. در آخرین جلسه شورای عالی ورزش استان کردستان، مقرر شد این مجموعه تا پایان اردیبهشت ۱۴۰۴ به طور کامل تکمیل و در اختیار جامعه ورزشی قرار گیرد. در همین راستا، در تاریخ ۳۰ فروردین ۱۴۰۴، هیئتی متشکل از مسئولان کشوری و استانی، از جمله استاندار کردستان و رئیس شرکت توسعه و نگهداری اماکن ورزشی کشور، از آخرین وضعیت پروژه بازدید کردند. در این بازدید، نقص‌های موجود، به ویژه در سیستم‌های گرمایشی و روشنایی، مورد بررسی قرار گرفت.
با دستور مستقیم استاندار کردستان و هماهنگی با رئیس شرکت توسعه و نگهداری اماکن ورزشی، اعتباری بالغ بر ۴۵ میلیارد تومان برای رفع نواقص و تکمیل پروژه مصوب شد. این بودجه شامل ۲۵ میلیارد تومان از منابع استانی و ۲۰ میلیارد تومان از منابع ملی بود. هدف از این تخصیص، اصلاح سیستم‌های گرمایشی و روشنایی و سایر زیرساخت‌های ضروری و تحویل سالن به جامعه ورزش و جوانان کردستان تا پایان مهلت تعیین‌شده بود. اما اکنون، در پایان تیرماه ۱۴۰۴، پیشرفت قابل توجهی مشاهده نشده و این وعده نیز در هاله‌ای از ابهام باقی مانده است.
اخیراً، در آیین تکریم و معارفه مدیرکل ورزش و جوانان کردستان، فرزاد خاکی، سرپرست جدید این اداره، به وضعیت این پروژه اشاره کرد و گفت: «با وعده استاندار ورزش دوست کردستان، اختصاص بودجه لازم و همکاری شرکت توسعه و نگهداری اماکن ورزشی کشور، امیدواریم این پروژه در دو ماه آینده به بهره‌برداری کامل برسد تا شاهد برگزاری مسابقات ملی و بین‌المللی در کردستان باشیم.» این اظهارات، بارقه‌ای از امید ایجاد کرده، اما با توجه به سابقه طولانی وعده‌های بی سرانجام، جامعه ورزشی با تردید به این سخنان می‌نگرد. آیا این وعده جدید، سرنوشتی متفاوت از تعهدات قبلی خواهد داشت؟
مشکلات زیرساختی؛ پاشنه آشیل پروژه
از زمان افتتاح اولیه، سالن ۶ هزار نفری ۲۲ گولان با نقص‌های جدی در زیرساخت‌ها مواجه بوده است. سیستم گرمایشی این مجموعه ناکارآمد است و در فصل‌های سرد، دمای مناسب برای تمرین و مسابقات را تأمین نمی‌کند و عملاً استفاده از سالن را در ماه‌های سرد سال غیر ممکن کرده است. به همین ترتیب، سیستم روشنایی نیز با مشکلات فنی مواجه است؛ نور ناکافی نه تنها دید تماشاگران را مختل می‌کند، بلکه می‌تواند برای ورزشکاران خطرآفرین باشد و استانداردهای لازم برای برگزاری مسابقات رسمی را برآورده نمی‌کند.
این نواقص، که باید مدت‌ها پیش برطرف می‌شدند، نشان دهنده ضعف در برنامه‌ریزی، اجرا و نظارت بر پروژه است. چگونه ممکن است پروژه‌ای با این اهمیت و هزینه هنگفت، پس از سال‌ها همچنان با چنین مشکلات ابتدایی دست و پنجه نرم کند؟
چالش‌هایی از جنس ناکارآمدی مدیریتی تا مسائل مالی
تأخیر در تکمیل این پروژه، ریشه در عوامل متعددی دارد. تغییر مکرر مدیران کل ورزش و جوانان استان و جابه‌جایی دولت‌ها طی دو دهه گذشته، هماهنگی و تداوم در اجرای پروژه را مختل کرده است، همچنین نبود نظارت دقیق و کافی نیز به کندی پیشرفت کار دامن زده است؛ اما شاید مهم‌ترین چالش، مسائل مالی باشد.
شنیده‌ها حاکی از آن است که شرکت توسعه و نگهداری اماکن ورزشی کشور، به عنوان متولی اصلی پروژه‌های ورزشی، در تأمین سهم خود از اعتبار ۴۵ میلیارد تومانی مصوب کوتاهی کرده است. اگرچه این ادعا به صورت رسمی تأیید یا تکذیب نشده، اما فقدان شفافیت در این زمینه، اعتماد جامعه ورزشی را خدشه‌دار کرده است.
این ناکارآمدی‌ها و عدم پاسخگویی، انتقادات زیادی را برانگیخته است. چرا نهادهای مسئول، پس از گذشت سال‌ها و تخصیص بودجه‌های کلان، هنوز نتوانسته‌اند این پروژه را به سرانجام برسانند؟ آیا این وضعیت، نشان دهنده ضعف در مدیریت منابع و اولویت‌بندی پروژه‌های ورزشی در سطح ملی و استانی نیست؟
تأثیرات منفی بر جامعه ورزشی
تأخیرهای مکرر و نواقص زیرساختی این سالن، اثرات ناگواری بر جامعه ورزشی کردستان گذاشته است. ورزشکاران و مربیان رشته‌های سالنی از نبود فضای مناسب برای تمرین و برگزاری مسابقات رنج می‌برند.
علاوه بر این، عدم بهره‌برداری کامل از این مجموعه، فرصت میزبانی از رویدادهای ملی و بین‌المللی را از استان سلب کرده و انگیزه جوانان برای پیگیری ورزش حرفه‌ای را کاهش داده است. این وضعیت، نه تنها رشد استعدادهای ورزشی را متوقف کرده، بلکه جایگاه کردستان را در صحنه ورزش کشور تضعیف کرده است. آیا این شایسته استانی با این همه پتانسیل ورزشی است؟
نیاز به شفافیت و اقدام قاطع
استاندار کردستان در بازدید اخیر خود تأکید کرده است: «تکمیل این سالن، گامی مهم در راستای توسعه ورزش و حمایت از جوانان استان است. ما از هیچ تلاشی برای تحقق این هدف فروگذار نخواهیم کرد.» اما این وعده‌ها، که بارها شنیده شده‌اند، بدون اقدام عملی و شفافیت، نمی‌توانند اعتماد از دست رفته جامعه ورزشی را بازگردانند. تخصیص به موقع اعتبارات، نظارت دقیق بر روند اجرا و هماهنگی میان نهادهای مسئول، از جمله شرکت توسعه و نگهداری اماکن ورزشی، ضروری است. همچنین، شفاف سازی در مورد دلایل تأخیر و نقش هر نهاد در این پروژه، می‌تواند به جلب اعتماد عمومی کمک کند.
جامعه ورزشی کردستان حق دارد بداند چرا این پروژه، با وجود هزینه‌های کلان و وعده‌های مکرر، هنوز به سرانجام نرسیده است. آیا بودجه مصوب واقعاً صرف رفع نواقص شده؟ آیا شرکت توسعه و نگهداری اماکن ورزشی به تعهدات خود عمل کرده؟ این پرسش‌ها نیازمند پاسخ‌های روشن و صادقانه هستند.
سخن پایانی
سالن ۶ هزار نفری ورزشگاه ۲۲ گولان سنندج، پروژه‌ای با پتانسیل عظیم برای تحول ورزش در کردستان، همچنان در باتلاق ناکارآمدی مدیریتی، مشکلات مالی و نواقص زیرساختی گرفتار است.
این وضعیت، زنگ خطری برای مسئولان است. اگر قرار است این پروژه به نمادی از پیشرفت ورزش در کردستان تبدیل شود، نیاز به اقدام قاطع، شفافیت کامل و تعهد واقعی است. جامعه ورزشی کردستان بیش از این نباید در انتظار بماند. آیا بالاخره زمان آن نرسیده که این وعده‌های ناتمام به واقعیت بپیوندند؟
کیوان فیروزه ئی
