زنگ خطر در ورزش‌های رزمی؛ استفاده نادرست از عنوان تیم ملی

در دنیای امروزه گرایش جوانان به سمت ورزش‌های رزمی روز به روز بیشتر می‌شود و با توجه به اینکه در کشورمان تعداد بسیار زیادی از اقشار و اصناف مختلف در مجموعه فدراسیون‌های رزمی عضویت دارند، اتفاقاتی نه چندان خوشایند در این حوزه ها می‌افتد که در این نوشتار به یکی از آن‌ها که در نوع خود پدیده ای نو ظهور است می‌پردازیم.
آرزوی هر ورزشکاری است که بعد از سال‌ها تمرین و ریاضت کشیدن و کسب عناوین قهرمانی در «سطح شهرستان، استان و کشور به اردوی تیم ملی رشته تخصصی خود راه پیدا کند تا بتواند در میادین مختلف بین‌المللی، آسیایی، جهانی و نهایتاً المپیک (البته اگر رشته مربوطه عضو کمیته بین‌المللی المپیک باشد) برای کشورمان افتخار کسب کنند تا پرچم را به اهتزاز در آورند و سرود ملی در سالن مسابقات پخش گردد، این مهم اگر اتفاق بیافتد مردم کشورمان تعصب خودشان را به تیم ملی با خوشحالی و شادمانی ابراز می‌کنند، قداست تیم ملی را نباید زیر سؤال برد و ارزش آن را باید حفظ نمود تا اعتماد مردم از بین نرود».
علی‌الخصوص در فدراسیون‌هایی که چندین رشته تحت پوشش آن‌ها فعالیت می‌کنند (فدراسیون‌های رزمی، کاراته، کونگ‌فو و ووشو، بایستی چهارچوب قانونی را برای آن‌ها تعریف کرد تا از سو استفاده افراد جلوگیری شود با توجه به تعداد بی‌شمار سبک‌ها در فدراسیون رزمی، «استفاده از عنوان عضو تیم ملی، مربی تیم ملی و عناوین مختلف جهانی» را زیاد می‌شنویم. در این بین فدراسیون رزمی شاید بیشترین سبک‌ها را تحت پوشش دارد).
هر چند که سبک‌های تحت پوشش فدراسیون رزمی به سه دسته انجمن، کمیته و گروه تقسیم بندی شده‌اند و عنوان تیم ملی فقط برای رشته‌هایی که به نام انجمن فعالیت می‌کنند مجاز است و سبک‌های تحت پوشش کمیته و گروه در قالب تیم منتخب به مسابقات اعزام می‌شوند (هر چند مسابقات بین‌المللی، آسیایی، جهانی، کاپ جهانی، اورآسیا و …)تعریف خاص خود را دارد و نباید به هر کسی اجازه استفاده از این عناوین را داد، در تقسیم بندی سبک‌ها داشتن کشورهای عضو، فدراسیون بین‌المللی، کمیته بین‌المللی المپیک، شورای المپیک آسیا و گیمزها را در نظر گرفته‌اند و با توجه به اینکه اکثر سبک‌ها تحت پوشش «کمیته» و «گروه» جایگاه خاصی از نظر بین‌المللی نداشته و خاستگاه اغلبشان کشورمان می‌باشد و نهایتاً برگزاری مسابقات با چند تیم محدود (که بیشتر مهاجران داخل کشورمان هستند) و یا اعزام به کشورهای همسایه که بیشتر مسابقات به صورت سوپر فایت برگزار می‌شود، انجام می‌گردد و کلیه هزینه ها هم به عهده خانواده ورزشکاران می‌باشد، اگر تیم ملی یک کشور با هزینه شخصی انجام شود این «تیم ملی» نیست، «تیم میلیه»، مگر در تیم ملی از ورزشکار پول می‌گیرند!؟
یعنی در صورت لیاقت هم اگر پول نداشته باشی، اعزامی در کار نیست، نوجوانان و جوانان اعزامی به این مسابقات خود را قهرمان جهان و اورآسیا و بین‌المللی می‌دانند ولی واقعیت امر چنین نیست و فدراسیون‌های فوق، باید اقدامات جدی انجام دهند از جمله صدا و سیما و جراید و فضای مجازی تا جامعه و خانواده های ورزشکاران به قوانین فدراسیونی که فرزندشان در زیر مجموعه آن فعالیت می‌کند، آشنا شوند و برای ورزشکاران «حباب» و برای خانواده آن‌ها «توقع» ایجاد نکنند و موجب سرخوردگی و دل‌زدگی آن‌ها نگردد نهایتاً می‌گویند که ما قهرمان جهان شدیم و هیچ کسی هم برای کاری نکرده است و باعث قهر بیشتر جامعه با ورزش می‌شود و باید جلوی این قضیه را گرفت، گاهاً مشاهده می‌شود برخی رسانه های محلی بدون هیچ گونه مستنداتی اعم از حکم مربیگری یا عضویت تیم ملی با امضای رئیس فدراسیون مربوطه اقدام به پوشش خبری آن می‌کنند که بایستی قبل از انتشار خبر از فدراسیون و اداره ورزش و جوانان استعلام بگیرند تا صحت آن تایید گردد و یا آن‌را رد کنند.
از عجایب روزگار اینست که شورای برون مرزی و کمیته فنی فدراسیون‌ها باید جوابگو باشند و صرف اینکه بار مالی برای فدراسیون و وزارت ندارد و پاداش و تسهیلاتی هم به قهرمانان نمی‌دهند و با هزینه خود ورزشکاران اعزام می‌گردند، نباید مجوز داد تا جایگاه قهرمانان و ورزشکاران واقعی و مربیان حقیقی تیم ملی حفظ شود و به هر کسی مجوز فعالیت به عنوان سبک در هر فدراسیونی را ندهند و سخت‌ترین گزینش‌ها را در نظر بگیرند و مجوزهایی که قبلاً هم داده شده بایستی مجدداً بررسی شود و در صورت عدم کسب استاندارد های لازم آن‌ها را حذف کرد.
مقام عالی وزارت، معاونت قهرمانی، شورای سازماندهی سبک‌ها و یک تیم از کارشناسان زبده و کاردان و آشنا با دیپلماسی ورزشی – رزمی بین‌المللی تشکیل دهند تا بعد از تعیین جایگاه رشته های رزمی از نظر جهانی و المپیک، بین‌المللی و سبک‌هایی که ماهیت ایرانی دارند، دسته بندی کرد و کمیته ای را برای نظارت و ارزشیابی آن‌ها در وزارت تشکیل داد تا جایگاه و ارزش هر رشته ای مشخص گردد و مردم از سر در گمی نجات پیدا کنند.
ورزش نماد اخلاق، جوانمردی و مردم داری است و نباید اجازه دهیم یک سری افراد محدود با دروغ و تزویر باعث دوری مردم از ورزش شوند.
سید بهمن رضوی