سونامی انصراف و انحلال تیم‌های ورزشی کردستان و بی تفاوتی مسئولان

در چند ماه اخیر این شرایط به کرات کام ورزش دوستان را تلخ کرده است و پس از اینکه راه یاب پس از چند سال حضور مستمر در بالاترین سطح والیبال کشور و در حالی کم کم می‌رفت به مرز پختگی و بلوغ حرفه ای برسد، با تصمیم مدیران آن و به دلیل عدم توانایی در تأمین منابع مالی از سوپر لیگ انصراف داد و امتیازش را به یک تیم شمالی واگذار کرد.
هفته پیش خبری مشابه این بار در بسکتبال بانوان منتشر شد و تیم تیروژ حیات قهرمان فصل قبل سوپر لیگ بسکتبال بانوان کشور با اعلام حامی مالی آن از حضور در مسابقات فصل اخیر و نیز رقابت‌های باشگاه های آسیا انصراف داد.
کمتر کسی فکر می‌کرد این تیم که در اواخر اسفندماه سال گذشته با شاهکار قهرمانی سوپر لیگ نام و نشان بسکتبال کردستان را زنده کرده بود، به این آسانی از ادامه فعالیت کناره گیرد.
اخبار موثق حاکی از عدم امکان فعالیت تیم فوتبال بانوان زارع باتری سنندج در لیگ برتر است. فوتبال بانوان کردستان علیرغم داشتن بازیکنان بسیار مستعد و کم توقع اما هر سال به مثابه گوشت قربانی در دامن یک حامی مالی دیده می‌شوند و زارع باتری به عنوان آخرین حامی در سال گذشته و در اواخر فصل به سختی این تیم را حمایت می‌کرد و گویا توان مالی این حمایت حداقلی را ندارد و انصراف زارع باتری هم دور از واقعیت نیست.
به این موارد هندبال بانوان را نیز اضافه کنید هندبال بانوان کردستان پس از چندین سال رکود و انفعال، موفق شد باری دیگر خودی نشان دهد و با شکست حریفانش در لیگ دسته اول، به لیگ برتر این رشته صعود کرد اما در همین اوایل زمزمه‌هایی مبنی بر نبود حامی مالی و احتمال فراوان عدم امکان فعالیتش در لیگ برتر به گوش می‌رسد.
جالب اینکه همه این اخبار تلخ نتوانسته موجب واکنش متولیان ورزش و مدیران عالی استان شود و انگار که ورزش و ورزشکاران برای هیچ کس مهم نیست! بود و نبود تیم‌های استان در لیگ‌های کشوری اهمیتی ندارد! ایجاد شور و نشاط و شادابی در سطح جامعه اولویت هیچ کس نیست و …
قبل از اینکه انتقادی که متوجه مسوولان عالی رتبه استان را بیان کنیم لازم است ابتدا تلنگری به هیأت های ورزشی این رشته بزنیم و آن اینکه هیأت های این چند رشته خاص جه رسالتی در حفظ و ادامه فعالیت این تیم‌ها دارند و چه اقدامات و پیگیری‌های داشته‌اند؟ آیا همان طور که در پیروزی‌ها و صعودها استاندار و نماینده و دوست و دشمن را برای عکس‌های یادگاری ردیف می‌کنند برای بقای آنان نیز واکنشی داشته‌اند یا فقط نظاره گر و تماشاگرند؟
دستگاه ورزش استان و مشخصاً اداره کل ورزش و جوانان چه رایزنی و پیگیری برای حل این مشکلات داشته است؟ حداقل انتظاری که از غلام ویسی سرپرست فعلی ورزش و جوانان می‌رود اینکه در این زمینه پویاتر و پیگیرتر عمل کند، حداقل نشست‌هایی با استاندار، برخی مدیران کل موثر، نمایندگان مجلس داشته باشد و اهمیت و حساسیت موضوع را یادآور شود.
سومین بخشی که باید به موضوع ورود کند بدون شک مدیرعالی و شخص استاندار است.
زارعی کوشا که در 20 ماه حضورش در این مسوولیت پای ثابت برنامه های ورزشی بوده و همواره داعیه حمایت از ورزش را داشته است اما مدارا کردن بیش از حدش با مدیر سابق و عدم ثبات مدیریت در دوره جدید باعث شده فرصت‌های بسیاری در این حوزه به هدر رود.
جامعه ورزشی استان به خصوص اعضای تیم‌های در آستانه انصراف از استاندار انتظار دارند وعده حمایت صنایع بزرگ و کوچک استان از تیم‌های ورزشی به سرانجام رساند.
آنانی که نقشی در ورزش دارند که یک تیم در رشته ای گروهی با چه سختی و مرارتی موفق به صعود یا قهرمانی می‌شود و اگر زمینه ادامه فعالیت فراهم نشود در کنار سرخوردگی و نومیدی فراوان، قطعاً انحلال آن تیم را نیز در پی خواهد داشت که خسرانی جبران ناپذیر خواهد بود.
علاقمندان و جامعه ورزش استان یک سؤال مهم و بزرگ را از هم مدیران و نمایندگان استان و هم از مدیران کشور دارند و آن اینکه چرا سهم ورزش کردستان از صنایع بزرگ کشور مشخص و تخصیص پیدا نمی‌کند؟ چه تفاوتی میان تیم‌های ورزشی کردستان و تیم‌های ورزشی اصفهان و کرمان و تهران و خوزستان و فارس وجود دارد که در این استان‌ها این صنایع ملی هزاران میلیارد تومان برای ورزش اختصاص می‌دهند اما در کردستان و امثال کردستان ورزشکاران مستعد ما در از تأمین حداقل‌ها عاجزند.
توزیع عادلانه منابع از شعارهای اصلی دولت سیزدهم بوده که جامعه ورزش استان بی‌صبرانه منتظر تحقق آن در ورزش کردستان هستند.