میلاد کهزادی – درسالیان اخیر هر وقت بازی‌های حساس لیگ برتر از شبکه سه پخش می‌شد در تیم داوری نامی آشنا به چشم می‌خورد، آرمان اسعدی کمک داور خوش استایل استان کردستان که به همه ثابت کرد می‌توان از استانی دور افتاده و محروم هم به بالاترین سطح داوری کشور رسید، شاید که نه قطعاً اگر اسعدی حمایت مسئولین استان از جمله مدیرکل ورزش و جوانان و نماینده های مجلس را همچون دیگر داوران کشور پشت سر خود می‌دید می‌توانست حداقل در جام ملت‌های آسیا قضاوت کند اما مسئولین ورزش استان هیچ گاه برای کمک به وی آستین‌ها را بالا نزدند.
همیشه شنیده‌ایم و بارها با چشمان خود دیدیم که داوران به شکل غریبانه ای از دنیای قضاوت خداحافظی می‌کنند اما برای خداحافظی آرمان اسعدی هیچ کلمه ای پیدا نکردیم که آن را توصیف کنیم به جز دیگر اسعدی را در شبکه سه نخواهیم دید، او در سال 2007 به مسابقات کشوری راه یافته است و سابقه قضاوت در بازی‌های مقدماتی جام جهانی و جام ملت‌های آسیا را نیز در کارنامه دارد در سال 2015 به عنوان کمک داور در فینال جام حذفی فوتبال ایران قضاوت کرد و در دوران قضاوت خود بارها مورد تقدیر فدراسیون فوتبال ایران و استان کردستان قرار گرفته است.
از ورود به داوری می‌گوید؟
علاقه زیادی به فوتبال داشتم و در زمین‌های خاکی و محلات شهر سنندج مشغول بازی بودم و در زمان ریاست آقای سیروس علی محمدی در سال 80 در کلاس درجه سه شرکت کردم و به طور رسمی وارد دنیای قضاوت و داوری شدم.
چه زمانی در مسابقات کشوری قضاوت کردید؟
در سال 1380 به مسابقات کشوری دعوت شدم و پس از چندین سال داوری در رده های مختلف در سال 1387 به کلاس داوران منتخب جهت قضاوت در لیگ برتر کشور دعوت شدم و خدا را شکر تا امسال بالغ بر 200 بازی رسمی در لیگ برتر کشور قضاوت داشته‌ام همچنین در سال 2015 وارد لیست کمک داوران بین‌المللی شده و تا سال 2022 در این لیست حضور داشتم و مسابقات مهمی از جمله بازی‌های مقدماتی جام جهانی و جام ملت‌های آسیا، مقدماتی جام باشگاه های آسیا و دو بار مسابقات مرحله نهایی ملت‌های آسیا در رده نوجوانان را قضاوت کردم.
در مورد سختی‌های کمک داوری بگوید؟
کمک داور هم مثل داور وسط سختی‌های خاص خود را دارد و من شخصاً با توجه به اینکه به کمک داوری علاقه بیشتری داشتم و مسیر پیشرفت بهتری نسبت به داور وسط داشت پرچم زدن را انتخاب کردم.
سختی‌های داوران کردستانی نسبت به دیگر استان‌ها؟
شرایط سخت رفت و آمد در استان و نبود پرواز باعث شده داوران ما 99 درصد از ابلاغ‌های خود را به صورت زمینی بروند و همین مسئله باعث شده داوران کردستانی با مشکلات زیادی از جمله خستگی روبه رو باشند حتی در بعضی بازی‌ها مجبور هستیم با ماشین شخصی به شهر میزبان برویم و رفت و برگشت حدود 24 ساعت و بیشتر رانندگی کنیم اما با همه‌ی ناملایمات و عدم حمایت از داوران استان فقط به خاطر عشق و علاقه ای که داریم ادامه داده‌ایم.
بدترین خاطره یک داور؟
متأسفانه توقع از داوران بسیار بیشتر از چیزی است که مردم فکرش را می‌کنند اما به نسبت امکانات و شرایط موجود داوران بسیار خوبی در کشور و استان داریم برای یک داور بدترین خاطره دوران قضاوت به اشتباهی بوده که سهواً انجام داده و شخصاً بهترین خاطره هم ورود به لیست داوران بین‌المللی بود.
در مورد اولین داوری در لیگ برتر صحبت کنید؟
سال 87 اولین دیداری که قضاوت کردم در تهران بود و استرس زیادی داشتم اما در کنار استرس حس غیرقابل توصیفی داشتم و هیچ وقت نتوانستم آن را بیان کنم در کل خوشبختانه همه چیز عالی بود و نمره بسیار خوبی از ناظر بازی گرفتم.
ویژگی‌های یک کمک داور موفق از نظر آرمان اسعدی؟
یک کمک داور باید دارای تمرکز بسیاری بالایی باشد و با تیزبینی و جسارت قوی و در موقع لزوم و بر اساس قانون به داور کمک نماید و نباید زیاد در کار داور دخالت‌های نابجا کند و در مواقع حساس یار و همراه داور باشد نه باعث ایجاد مشکل شود.
خداحافظی؟
بغض می‌کند خیلی سخت است. قطعاً در هر حرفه ای خداحافظی سخت است و آن هم کاری که سال‌های سال عاشق آن بودی و عاشقانه برای آن تلاش کردی بعد از اتمام کارم در بین داوران بین‌المللی در سال 2024 به فکر خداحافظی افتادم هرچند دو سال دیگر هم می‌توانستم در لیگ برتر ایران قضاوت کنم اما چون انگیزه ای نداشتم و بنا به شرایط شخصی زندگی و این که هدفم از این کار حمایت از داوران جوان و باز کردن راه برای پیشرفت داوران دیگر استان بود از داوری خداحافظی کردم و امیدوارم در تمامی این سال‌ها که برای سربلندی نام استان کردستان تلاش کردم توانسته باشم ذره ای دل مردم عزیز استانم را شاد کنم و نماینده ای خوب برای مردم سرافراز کردستان باشم.
سخن پایانی؟
استان کردستان سرمایه های زیادی در زمینه داوری دارد اما مسئولین از داوران حمایت نمی‌کنند در استان‌های دیگر مدیر کل، نماینده مجلس و حتی استاندار از داوران حمایت می‌کنند اما استان کردستان اصلاً ما را هم نمی‌شناسند واقعاً حضور یک داور در لیست داوران بین‌المللی افتخار کمی برای یک استان نیست اما در کردستان به آن اهمیتی نمی‌دهند.
تقدیم به آرمان اسعدی :
تمام آرزوهایش در ساق پاهایش نهفته است.
می‌دود، عرق می‌ریزد، می‌ایستد، سوت می‌زند.
بعضی‌ها خوشحال از سوتش بعضی‌ها ناراحت.
ولی هیچ‌کس تشویقش نمی‌کند، اصلاً انگار به این قشر تشویق نیامده، ولی همچنان به خاطر هدفی که دارد تلاش می‌کند. با تمام ناملایمات می‌جنگد.
یک ابلاغ هست و یک چمدان آماده و یک آرزو که او را وامی‌دارد تا دوباره تلاش کند، دوباره بایستد و سوت بزند. حرفی از سختی نمی‌زند، چون عاشقانه برای هدفش تلاش می‌کند، هرچند عشقی که دارد کاملاً یک‌طرفه است.
آری او یک “ داور “ است، کسی که عاشق صفت خالق خود شده است…
