دوومیدانی را به حق مادر ورزش‌ها نامیده‌اند، ورزشی که یکی از پرطرفدارترین رشته‌ها در جهان شناخته می‌شود، اما در کشورمان ایران آن طور که باید توجهی به این رشته پر مدال در المپیک و بازی‌های آسیایی نمی‌شود. می‌توان ادعا کرد بودجه ای که برای این رشته در نظر گرفته می‌شود حتی به اندازه قرارداد یک فوتبالیست معروف ایران هم نیست و این در حالی است که بیشترین مدال در بازی‌های آسیایی و المپیک در این رشته توزیع می‌شود و ایران کمترین بهره را از این مدال‌ها می‌برد.
جوانان استان کردستان هم در دو دهه اخیر نشان داده‌اند پتانسیل و استعداد خاصی در این رشته ورزشی دارند و همیشه در المپیاد های استعدادهای برتر و مسابقات کشوری خوش درخشیده‌اند.
میلاد فرهادی دونده دهگلانی چند سالی است که پای ثابت سکوهای قهرمانی مسابقات است 35 مدال کشوری و بین‌المللی را به دست آورده و موفق شده است 5 بار ورودی مسابقات جهانی کارگران را کسب کند، اما تا کنون به دلیل مشکل مالی و نبود اسپانسر نتوانسته است در مسابقات جهانی حضور داشته باشد به همین دلیلی انگیزه‌اش برای ادامه کار کمرنگ شده است انتظار می‌رود مسئولین استانی و شهرستانی رویکرد خود را نسبت به ورزش و استعدادهایی همچون میلاد فرهادی تغییر بدهند.
با فرهادی که اخیراً عنوان قهرمانی دوومیدانی کارگران کشور در یزد را کسب کرده است مصاحبه ای انجام داده‌ایم که خواندن آن خالی از لطف نیست
در مورد آخرین مسابقاتی که حضور داشتید، صحبت کنید؟
مسابقات انتخابی تیم ملی کارگران کشور که به میزبانی شهر یزد برگزار شد ماده ۱۵۰۰ متر سطح مسابقه خیلی خوب بود و حتی دونده های قهرمان آسیا در سال‌های قبل هم در این مسابقات شرکت کرده بودند و خوشبختانه با تمرینات خوبی که داشتم توانستم مقام اول را کسب کنم و ورودی مسابقات جهانی بدست بیاورم.
چه برنامه ای برای آینده دارید؟
از جمله برنامه‌هایی من حضور در مسابقات کشوری و بین‌المللی برای شکستن رکورد و کسب افتخارات بیشتر برای استان و همچنین کشورم می‌باشد. قرار است خرداد سال ۱۴۰۴ مسابقات جهانی کارگران برگزار شود که امیدوارم امسال هم مثل سال‌های قبل نشود و مسئولین پیگیر کار بنده باشند که به مسابقات اعزام شوم چون من ۷ مدال دیگر و ۵ بار ورودی گرفتم ولی به دلیل نداشتن اسپانسر به این مسابقات نتوانستم اعزام بشوم.
چه درخواستی از مسئولین دارید؟
من در طول این چند سال که به طور حرفه ای ورزش می‌کنم توانستم ۳۵ مدال کشوری و بین‌المللی کسب کنم امسال من به عنوان اولین لژیونر شهرم در لیگ کشور عراق شرکت کردم و ۲ مدال طلا گرفتم، در مسابقات قهرمانی کشور مدال برنز امدادی گرفتم و همچنین مدال طلا مسابقات کارگران و به تیم ملی کارگران راه یافتم از اداره ورزش و جوانان دهگلان گله دارم که حتی یک پیام تبریک یا یک تقدیر ساده از بنده نشد مگر در شهر دهگلان چند نفر در تمام ادوار ورزشی در سطح ملی هستند که فرصت یک خسته نباشی ساده را نداشتند؟ و حتی ۲ سال است دهگلان رئیس هیأت دوومیدانی ندارد و نتوانستند این موضوع را ساماندهی کنند.
اولین مسابقه ای که پیش رو دارید؟
رقابت‌های داخل سالن چند ماه دیگر در تهران برگزار می‌شود که این مسابقات هم انتخابی تیم ملی برای مسابقات آسیایی است و امیدوارم بتوانم در این دوره مسابقات هم نتیجه خوبی بگیرم و بعد مسابقات جهانی کارگران در خرداد سال ۱۴۰۴ که در کشور یونان برگزار خواهد شد و تمام تلاشم را می‌کنم که با بدنی آماده در این رقابت حضور داشته باشم و بتوانم مدال قهرمانی جهان را کسب کنم و افتخاری برای کشورم و استانم به ارمغان بیاورم.
چه شد که به دوومیدانی روی آوردید؟
در خانواده ای بزرگ شدم که ورزشی هستند. پدرم ورزش را بسیار دوست دارد و من هم علاقمند شدم. از زمانی هم که مدرسه را شروع کردم در مسابقات شرکت می‌کردم و فقط مسابقه می‌دادم. از وقتی که دوومیدانی را شروع کردم علاقمند شدم و تصمیم گرفتم به طور حرفه ای این رشته را دنبال کنم و در این مدت خانواده‌ام و مربی عزیزم سایه‌میر صادقی که همیشه حامی بنده بودند و همچنین اداره کل کار رفاه اجتماعی استان کردستان که در این مسابقات کارگران کشور کمک کردند تا بتوانم شرکت کنم.
هزینه تغذیه شما در ماه چه قدر می‌شود؟
با توجه به اینکه قیمت دلار افزایش پیدا کرده است هزینه ما هم چند برابر شده است. برای مکملی که ۱۰۰ هزار تومان می‌خریدیم باید 2 میلیون تومان پرداخت کنیم. نه تنها دوومیدانی بلکه هر ورزشی را اگر می‌خواهید حرفه‌ای انجام دهید، باید هزینه کنید. ورزشکاران رقیب من که از من هم پایین‌تر هستند همیشه در بهترین آب و هوا و کمپ در حال تمرین هستند و مانند ما فکر هزینه و رفت آمد و موارد دیگر نیستند.
از مشکلات دوومیدانی دهگلان صحبت کنید؟
مشکل اصلی نبود پیست تارتان در شهر دهگلان ست که مجبورم روی آسفالت تمرین کنم و در فصل سرما زمستان حتی رختکن هم ندارد و یا به خاطر یک جلسه تمرین مجبورم هر روز بین سنندج و دهگلان تردد کنم و با شغل آزاد کارگری و متأهل بودن که خیلی شرایط سختی هست ، من ورزش حرفه ای ادامه دادم و قطعاً این راه را ادامه می‌دهم و تمام هزینه های ورزشی را خودم تأمین می‌کنم در حال حاضر هر ۶ ماه ۱۵ میلیون هزینه کفش‌هایی هستند که استفاده می‌کنم که همه این هزینه ها را از جیب خودم پرداخت می‌کنم امیدوارم مسئولین نگاه ویژه ای به ورزش داشته باشند خرج در ورزش هزینه به حساب نخواهد آمد و سرمایه گذاری است و با هزینه در ورزش می‌توان شور و نشاط را به جامعه آورد و آسیب‌های اجتماعی را تا حد بالایی از بین برد.
میلاد کهزادی
