آرزوهای بزرگ، بودجه های کوچک معضل دوومیدانی کردستان

دوومیدانی کردستان، سرزمینی پر از استعدادهای درخشان است که به دلیل نبود حمایت‌های لازم، در حال خاموش شدن است. قهرمانان این رشته، با وجود تلاش‌های فراوان و کسب موفقیت‌های چشمگیر، با مشکلات زیادی از جمله نبود اسپانسر، هزینه‌های بالای تجهیزات و عدم حمایت مسئولان مواجه هستند. در این مصاحبه، ریبوار مرادپور، یکی از این قهرمانان، از مشکلات و چالش‌های پیش روی ورزشکاران دوومیدانی در استان کردستان می‌گوید و خواستار توجه بیشتر مسئولان به این رشته می‌شود.

خودتان را معرفی کنید و چطور شد وارد عرصه دوومیدانی شدید؟
ریبوار مرادپور متولد ۱۳۷۵، در شهرستان سنندج، ارشد فیزیولوژی محض دانشگاه کردستان هستم، سال ۹۲ توسط کوهنورد مطرح ایران سید واسع سید موسوی (سمکو)، وارد دوومیدانی شدم، که در ماده‌ی ۸۰۰ متر شروع به فعالیت کردم و در مسابقات کشوری و بین‌المللی حضور داشتم در انتخابی تیم ملی دانشجویان جز نفرات برتر بوده و در مسابقات کارگران چندین دوره جز نفرات برتر بودم و آخرین مسابقه‌ی که حضور داشتم مسابقات انتخابی تیم ملی دانشجویان جهان به میزبانی اصفهان بود که سطح بسیار بالایی داشت و چهره های مطرح آسیا و جهان حضور داشتند که خدا را شکر توانستم در ماده‌ی ۱۵۰۰ متر مقام سوم را کسب کنم.

چه برنامه ای برای آینده دارید؟
برنامه‌ی من برای آینده ثبت بهترین رکورد در ماده‌ی خودم هستش که انشالله بهترین نتیجه را بگیرم و یک پله صعود داشته باشم.

چه مشکلاتی دارید؟
مسائل و مشکلات برای ورزشکاران حرفه‌ای بی‌شمار هست علاوه بر کمبود امکانات و نداشتن اسپانسر که جز جدانشدنی ورزش ماست مسئله شغل و امنیت روانی که ورزشکار باید داشته باشد، ما برای شرکت در هر مسابقه ای باید تا لحظه های پایانی و نزدیک به مسابقه، خودمان پیگیر اسپانسر باشیم و مسئله دیگر به نظرم عدم وجود امتیازات خاص برای ورزشکارانی است که حرفه ای بازی می‌کنند و مدت زمان طولانی را صرف هدف و افتخارآفرینی برای دیار خود می‌کنند نبود جایگاه اجتماعی برای این افراد است همین‌طور که عرض کردم همین مسئله کمبود و گاهاً نبود شغل است که به‌کارگیری آنها در حوزه های اختصاصی می‌تواند خیلی مثمر ثمر باشد همچنین هزینه زیاد وسائل و امکانات این رشته کار را برای ما خیلی سخت کرده تا جایی که الان یک کفش معمولی رو باید با قیمتی نزدیک به 10 میلیون تومان خریداری کرد و همین امر باعث شده خیلی از ورزشکاران نتوانند مسیر حرفه ای خود را ادامه بدهند و در نیمه راه انصراف داده‌اند و به دنبال زندگی شخصی خود می‌روند.

چه حرفی با مسئولین استان دارید ؟
در ‌وهله اول جا دارد که تشکر و قدردانی داشته باشم از مسئولین عزیز بابت اهتمام و احترامی که هرچند کم رنگ بوده اما دریغ نکردن از ما. دوومیدانی رشته ای است که واقعاً مظلوم واقع شده تو کشور ما و گاهاً مسئولین نسبت بهش بی محبت هستند که اگر میزان توجه و سرمایه گذاری را در رشته دوومیدانی نسبت به سایر رشته ها بیشتر کنند حتماً نتایج درخشان تری از این رشته و ورزشکاران آن خواهیم دید در نهایت فکر می‌کنم حمایت از این رشته‌ی مقدس، استخوان سوز و طاقت فرسا می‌تواند در همه‌ی ابعاد به سود ورزش استان باشد که امیدوارم مورد عنایت مسئولین قرار بگیرد و برنامه ریزی و نگاه ویژه ای به این رشته و استعدادهایی که در تمامی سطح استان دارد داشته باشند.

از سختی‌های رشته دوومیدانی بگویید؟
ما دونده های نیمه استقامت همیشه مسیر سخت را برای تمرین باید طراحی کنیم اصلاً روزی نیست بدون درد و لاکتیک به خانه برگردیم قید جوانای مان رو زدیم همچنین دوری از خانواده و از دست دادن بهترین دوران جوانی و تفریحاتی که می‌توانیم در کنار خانواده داشته باشیم و همیشه مشغول تمرین‌های سختی هستیم که حتی بعضی وقت‌ها که به آن فکر می‌کنیم خودمان استرس می‌گیریم اما برای موفقیت باید این سختی‌ها را به جان خرید.
وضعیت دوومیدانی را در استان چطور می‌بینید؟
خداروشکر دوومیدانی در استان کردستان از جایگاه بالای مدالی نسبت به سایر رشته های ورزشی برخوردار است که این را مدیون افراد دلسوز و متخصصی هستیم که بی منت بزرگی می‌کنند برای ارتقا هرچه بیشتر این رشته در سطح کشور همان‌طور هم که عرض کردم پتانسیل بسیار خوبی در این رشته در تمامی شهرستان‌ها و حتی بیشتر روستا های استان هست که باید برنامه ریزی و استعدادیابی خوبی در این زمینه صورت بگیرد.

چطور شد که وارد عرصه مربیگری شدید؟
برای این که زندگی و جایگاه اجتماعی که دارم را مدیون دوومیدانی هستم تعصب ویژه ای روی دوومیدانی دارم و حدود چهار ماه هستش در کنار تمرینات تخصصی خودم استارت مربی گری دوومیدانی در مواد نیمه استقامت و استقامت رو زدم و چون خودم بچه‌ی حاشیه‌ی شهر سنندجم از حاشیه شهر استارت زدم و شکر خدا انتخابی تیم ملی جوانان که سنندج میزبان برگزاری بود همگی نتیجه‌ی قابل توجهی گرفتند، با وجود این که رده سنیشون نوجوانان و نونهال و خردسال است، و تا خدای بزرگ بهم طول عمر و سلامتی بده خدمت‌گزار هم استانی‌های عزیزم هستم.

چه پیشنهادی برای موفقیت بیشتر در رشته دوومیدانی به مسئولین دارید؟
برای موفقیت در دوومیدانی بحث استعداد یابی علمی بسیار موثر و کاربردی است، اولین مرحله استعداد، انگیزه و در آخر شرایط اقتصادی بسیار موثر و تأثیر گذار هستش البته بحث استعدادیابی برای خودش یک دنیا زیر مجموعه دارد که باید همگی مورد بررسی قرار بگیرید.

آخرین مسابقه ای که در آن حضور داشته‌اید؟
۲۴ مرداد هم در مسابقات کمپانی‌های جهان روسیه مسکو شرکت کردم که در ماده‌ی ۱۵۰۰ متر توانستم مقام قهرمانی را به دست بیاورم.

سخن پایانی؟
دوومیدانی با تمام سختی‌ها و دردهایی که دارد از بهترین ورزش‌های دنیا به شمار می‌رود، امیدوارم بحث استعدادیابی در دوومیدانی بیشتر بهش توجه کنند و از این حال و روز خوبی که دارد قطعاً نتیجه ها بهتر می‌شود هرچند تلاش ام بر این بوده که تشکرها و قدردانی رو مدام و بی منت از عزیزانم و تمام کسانی که همراه من بودن و دلشان برای من و بیشتر از من، برای دوومیدانی سوخته داشته باشم اما وظیفه‌ی خودم می‌دانم که به کرات این را تکرار کنم و دست بوس تک تک ان‌ها هستم و از شما بابت اختصاص این تایم برای بنده و البته رشته‌ی دوومیدانی سپاسگزارم.