ورزش را از چه سنی و با چه رشته ای آغاز کردید؟
من در یک خانواده ورزشی متولد شدم، پدرم از پیشکسوتان ورزش باستانی است و برادرم از قهرمانان این رشته به همین خاطر از همان بچگی با ورزش از طریق گود زورخانه آشنا شدم و به واقع اولین رشته ورزشی من هم باستانی بود و حتی در این رشته های عنوان‌های زیادی کسب کردم که مهم‌ترین آن کسب مقام دوم تیمی قهرانی کشور کرمانشاه در سال 1374 بود. در کنار ورزش باستانی در رشته ای چون تکواندو، فوتبال، بسکتبال و هندبال هم فعالیت داشته‌ام.
چه سالی وارد رشته بدمینتون شدید؟
سال 79 که وارد دانشگاه شدم به واسطه آقای کرمی رشته ورزشی خود را تغییر دادم به بدمینتون وارد شد بیش از 24 سال است به عنوان ورزشکار و مربی در این رشته فعالیت می‌کند.
در بدمینتون به عنوان ورزشکار مقامی کسب کرده‌اید؟
در بخش دانشگاهی مقام دوم و سوم کشور را کسب کردم، در بحث باشگاهی چندین عنوان را به دست آورده‌ام مهم‌ترین آن مقام اول تیمی دسته یک و دسته دو کشور بوده است. تا سال 93 به عنوان ورزشکار در بدمینتون فعالیت داشتم.
از چه سالی وارد عرصه مربیگری بدمینتون شدید؟
سال 85 در حین اینکه بازی می‌کرد مدرک مربیگری و داوری درجه 3 بدمینتون را کسب کردم، سال 88 داروی و مربیگری درجه 2 را اخذ کردم و بعد از یک وقفه طولانی که به خاطر ادامه تحصیل بود در نهایت امسال موفق شدم مدرک مربیگری و داروی درجه یک را در تهران کسب کنم.
در کسوت مربیگری موفق به کسب چه عنوان‌های شده‌اید؟
در رده های مختلف سنی عنوان‌های متعدد کشوری را کسب کرده‌ایم و به عنوان مربی در عرصه باشگاهی مربی تیم‌های لیگ برتری، دسته یک بودم و در کل هر تیم باشگاهی از کردستان به مسابقات خارج از استان رفته است من به عنوان مربی در کنار تیم بوده‌ام و شاخص‌ترین عنوان در عرصه مربیگری کسب مقام دوم لیگ دسته یک با بازیکنان کاملاً بومی و برای اولین بار صعود به لیگ برتر بدمینتون کشور در سال 97 بود. شاخص‌ترین شاگرد من هم مبین ثلاثی است که بعد از برادران شهبازی سومین بدمینتون باز کردستانی است که با باشگاهی خارج از استان در لیگ بدمینتون حضور داشته است.
در طول 24 سال که در بدمینتون حضور داشته‌اید با چند رئیس هیأت کار کرده‌اید؟ عملکرد آن‌ها چگونه بوده است؟
با چندین رئیس هیأت کار کرده‌ام با توجه به اینکه شرایط و امکانات هر کدام متفاوت بود نمی‌توان دوران ریاست آن‌ها را با هم مقایسه کرد که اولین آن‌ها آقای محمد رضایی بود که از سال 80 تا 88 این مسئولیت را بر عهده داشت من هم به عنوان دبیر هیأت و هیئت رئیسه همکاری می‌کردم در سال 82 استعدادیابی بدمینتون را به کمک آقایان فریق عبدی، کرمی و اردلان شروع کردیم که نتیجه آن کسب عنوان‌های برتر در رده های سنی خردسالان، نونهالان، نوجوانان و معرفی چهره ای به نام مهران شهبازی بود و دوران اوج بدمینتون کردستان شروع شد که متأسفانه در زمان ریاست مرحوم فاروق بیدارپور برنامه های استعدادیابی تداوم پیدا نکرد کم کم بدمینتون رو به افول نهاد در این دوران بنا به دلایلی من با مرحوم بیدارپور همکاری نکردم. رئیس بعدی آقای مرادی بود که بارها اعلام کردم دوران طلایی بدمینتون در زمان ریاست ایشان بود با استفاده از توان مدیریت خود و نیروی انسانی که در اختیار داشت توانستیم با بازیکنان بومی به لیگ برتر صعود کنیم و حتی در رتبه بندی استان‌ها در جایگاه ششم کشور ایستادیم، متأسفانه به دلیل عدم همکاری اداره کل ورزش و جوانان آقای مرادی از سمت خود استعفا دادند. آقای زنگنه رئیس بعدی هیأت بود که شروع بسیار خوبی داشتند و تنها زمانی بود که از نظر مالی هیچ مشکلی نداشتیم، اما در زمان ریاست ایشان به دوران کرونا خوردیم با اطمینان کامل می‌گویم اگر دوران ریاست آقای زنگنه با کرونا هم زمان نمی‌شود عملکرد بسیار خوبی از خود به جا می‌گذاشتند هر چند ایشان هم به دلیل اختلاف با اداره کل ورزش دوران ریاست 4 ساله خود را تمام نکردند و استعفا دادند. اما آقای فاتحی پور آخرین رئیس هیأت بدمینتون بود که در دوران کرونا هیأت را تحویل گرفتند که برنامه ها و تلاش‌های ایشان به دلایل مختلف به ثمر ننشست ناچار به استعفا شدند.
آخرین رئیس هیأت، فاتحی پور بودند که شما به عنوان یکی از اصلی‌تریم منتقدین عملکرد وی بودید، در این باره صحبت کنید؟
آقای فاتحی پور بیش از یک سال سرپرست هیأت بودند و زمانی که به عنوان رئیس هیأت انتخاب شدند من را به عنوان دبیر انتخاب کردند در همان چند ماه اول متوجه شدم کارها آنطور که باید پیش نمی‌رود تمام کارها توسط دو نفر انجام می‌شود و تعداد ورزشکاران رو به کاهش بود. ما ذهنیت بسیار خوبی نسبت به آقای فاتحی پور داشتیم ایشان به عنوان ولی ورزشکار خوب بود، ولی به عنوان رئیس هیأت نتوانست عملکرد قابل قبولی داشته باشد در نهایت با پیگیری‌های جامعه بدمینتون وی مجبور به استعفا شد.
در حال حاضر وضعیت بدمینتون استان چگونه است؟
وقتی یک رئیس هیأت با انتقاد فراوان کنار گذاشته می‌شود انتظارات از رئیس آینده زیاد می‌شود به همین خاطر آقای محمد رضایی کار بسیار سختی دارد، مشکلی اصلی بدمینتون استان کمبود ورزشکار است که اولین اقدام رئیس هیأت باید فراهم سازی زمینه جذب ورزشکار بیشتر است از راه های مختلف از جمله تبلیغ، استعداد یابی و تاسیس باشگاه امکان پذیر است و بعد از آن هم فعال سازی هیأت های شهرستانی باید در اولویت قرار گیرد.
شما به عنوان مدیر عامل اولین باشگاه بدمینتون استان کردستان از مزایا ایجاد باشگاه در این رشته بگوید؟
در قالب باشگاه می‌توانیم شرایطی را فراهم کنیم ورزشکار بتواند وارد فاز حرفه ای شد از طریق باشگاه بتواند بازدهی مالی داشته باشد چون هیأت ها توان مالی ندارد که حقوقی به قهرمانان پرداخت کنند به ناچار ورزشکار مجبور است برای درآمد زایی وارد فاز باشگاهی شود به همین خاطر به فکر ایجاد باشگاه بدمینتون افتادیم و موفق شدیم امسال باشگاه «به تین» را به عنوان اولین باشگاه بدمینتون استان ثبت کنیم هر چند در 2 ساله گذشته با نام «به تین» در مسابقات دسته یک و دو کشور حضور داشتیم اما به طور رسمی امسال باشگاه را ثبت کردیم. بعد از ما هم باشگاه چیلان سازه و یک باشگاه قروه ای توانستند مجوز کسب کنند. تلاش می‌کنیم تعداد باشگاه‌های بدمینتون در سطح استان افزایش پیدا کند از طریق باشگاه‌ها نسب به افزایش ورزشکار در بخش همگانی و قهرمانی اقدام کنیم.
چرا در رشته بدمینتون خیلی دیر به فکر ایجاد باشگاه افتادید؟
در طول سال‌های گذشته کسانی که در بدمینتون فعالیت می‌کردند به فکر کسب درآمد و منابع مالی نبودند، اصلاً به تاسیس باشگاه فکر نکرده بودیم و کسی هم نبود در این زمینه به ما پیشنهاد بدهد به این دلایل به سمت ایجاد باشگاه نرفتیم و فدراسیون هم در بحث ایجاد باشگاه ضعیف عمل کرد و توجه ای به این مسئله نداشت. ورزش حرفه ای از باشگاه سرچشمه می‌گیرد به نظر من هیأتی که نتواند چند باشگاه قوی داشته باشد در آینده با مشکل اساسی مواجه خواهد شد.
در سال‌های گذشته و در حال حاضر هم بدمینتون استان فقط در دو شهر سنندج و دیواندره بیشتر فعال بوده است بقیه شهرستان حضوری کم رنگ در مسابقات دارند، علت این امر چه بوده است؟
سال 82 تا 88 چند مربی خوب در بدمینتون داشته‌ایم که معلم ورزش بودند در شهرهای سنندج و دیواندره فعالیت می‌کردند نفراتی چون فریق عبدی، عزیز حیدری، محمود مرادی و … هنوز هم نتیجه کار این عزیزان را در بدمینتون این دو شهرستان می‌بینیم اما متأسفانه در بقیه شهرستان‌ها ضعیف عمل کردیم که دلایل مختلفی دارد از جمله اینکه بدمینتون یک رشته گران است به همین خاطر خانواده های کمتر رغبت می‌کنند بچه های خود را به این رشته بیاورند و در کنار آن هم بدمینتون نیاز به زیر ساخت‌های خاصی از جمله سالن سقف بلند و تجهیزات استاندارد دارد به همین علت زمینه فعالیت این رشته در برخی از شهرستان‌ها واقعاً فراهم نیست که مدیریت جدید هیأت قرار است با سفر به شهرستان‌ها و دیدار با روسای اداره ورزش و جوانان زمینه فعال کردند هیأت های شهرستانی را فراهم کند.
از خاطرات تلخ و شیرین دوران ورزشی خود صحبت کنید؟
سال 86 به تیم چیلان سازه توانستیم عنوان دوم لیگ دسته دوم را کسب کنیم و به لیگ دسته یک بدمینتون کشور راه پیدا کنیم و سال 88 هم به لیگ برتر صعود کردیم که از خاطرات شیرین من است. اما خاطره تلخ در دور رفت لیگ دسته یک همه مسابقات خود که میهمان بودیم بردم اما در بازی برگشت که میزبان بودیم تا بازی‌های خود را باختیم و نتوانستیم به مرحله بعدی مسابقات صعود کنیم.
سخن پایانی؟
در پایان از همه کسانی که در طول دوران ورزشی چه به عنوان ورزشکار، مربی و مدیر باشگاه حضور داشته‌ام به من کمک کرده‌اند به خصوص آزمایش پاستور خانم دکتر محمود پور، آقای دکتر نصراله محمود پور و مهندس کیوان زنگنه مدیر عامل شرکت چیلان سازه تشکر و قدردانی می‌کنم و امیدوار هستم بدمینتون استان به سمت حرفه ای شدند و باشگاه‌داری برود از این طریق با معرفی قهرمانان جدید بیشتر از گذشته در بدمینتون کشور خود را مطرح کند.
