لطفاً خود را معرفی کنید؟
رسول ابراهیمی هستم متولد دی ماه سال 1382 شهرستان قروه که چند سالی است دوچرخه سواری را در سطح قهرمانی دنبال می‌کنم و در حال حاضر دانشجوی رشته تربیت بدنی در دانشگاه کردستان هستم.
چگونه وارد ورزش شدید و چرا دوچرخه سواری را انتخاب کردید؟
اولین رشته ورزشی من والیبال بود که حدود 2 سال در این شته تمرین کردم؛ اما چون پدرم با دوستان خود در قالب گروههای دوچرخه سواری رکاب می‌زد، من هم کمکم به آن‌ها پیوستم و به این رشته علاقمند شده و از 17 سالگی یک دوچرخه حرفهای خریدم به طور جدی دوچرخه سواری در رشته دانهیل را ادامه دادم.
اولین مسابقه دوچرخه سواری که حضور داشتید را به یاد دارید؟
سال 96 که من تازه دوچرخه خریده بودم، آبیدر سنندج میزبان مسابقات قهرمانی کشور بود و این رقابت‌ها را از نزدیک دیدم که انگیزه‌ام برای ادامه این رشته بیشتر شد؛ همین شد که بالاخره در سال 99 در مسابقات دوچرخه سواری دانهیل قهرمانی کشور رده سنی جوانان شرکت کردم و عنوان چهارم کشور را به دست آوردم.
رقابت های دوچرخه سواری کوهستان چه انواعی دارد؟
در رشته دانهیل با ماشین دوچرخه ها را به خط استارت مسابقه که در ارتفاعات است، می‌برند و از کوه به سمت پایین و نقطه پایان حرکت می‌کنند؛ باید موانع را در مسیر سراشیبی مسابقه طی کرد. این رشته معمولاً رکاب زدن ندارد و بایستی با مهارت و حفظ تعادل خود را در سریع‌ترین زمان که حدود 3 تا 5 دقیقه است به خط پایان رساند. اما کراس کانتری رشتهای استقامتی است که در مسیرهای ناهموار و دارای سربالایی و شیب و… انجام میشود و با رکاب زدن، باید موانع را پشت سر گذشت؛ که هر مسابقه ممکن است حدود یک ساعت طول بکشد و به توان بدنی بالایی نیاز دارد.
چه عناوینی در دوچرخه سواری دانهیل به دست آوردهاید؟
بعد از اولین مسابقه‌ام در سال 99 به دوران کرونا خوردیم که رقابت‌های ورزشی کمتر برگزار می‌شد تا اینکه در اواخر سال 1400 در مسابقات قهرمانی کشور تهران عنوان سوم دانهیل جوانان کشور را کسب کردم. سال 1401 در دو مرحله لیگ کشور با نام هیأت دوچرخه سواری قروه در شیراز و قزوین حضور داشتم که موفق به کسب عنوان دوم شدم و در همان سال نیز مقام اول رقابت‌های قهرمانی کشور جوانان کشور را به دست آوردم. سال بعد در مسابقات جایزه بزرگ دانهیل کلاس یک دیزین به میزبانی تنکابن عنوان سوم را در رقابت با قهرمانان ملی پوش بزرگسالان را کسب کردم و آخرین مسابقه من هم رقابت‌های امسال قهرمانی کشور رده امید به میزبانی بوکان بود که عنوان اول رده سنی امید را به دست آوردم.
تاکنون به اردوی تیم ملی دعوت شده‌اید؟
سال 99 به اردو تیم ملی جوانان دعوت شدم که به خاطر کرونا تعطیل شد و در سه سال گذشته نیز متأسفانه فقط تیم ملی بزرگسالان به مسابقات بین‌المللی اعزام شده است و چون در رده سنی جوانان تیمی اعزام نشد، اردو و مسابقات برونمرزی هم برگزار نشد؛ اما امیدوارم امسال که عنوان اول رده سنی امید را کسب کردم، اردوی تیم ملی تشکیل شود.
کجا تمرینات خود را انجام می‌دهید، آیا پیست دانهیل فعال در کردستان دارد؟
قروه پیست دانهیل ندارد و تنها یک مسیر معمولی برای دوچرخه سواری دارد؛ برای همین معمولاً یک هفته قبل از مسابقات به شهر میزبان می‌روم و تمرینات تکنیکی و آمادهسازی را انجام می‌دهم. تا کنون هم مربی نداشته‌ام و تمام مسابقات را هم بدون سرپرست و مربی، تک و تنها حضور داشته‌ام و همه هزینهها را نیز خودم پرداخت کرده‌ام؛ تا کنون فقط نصف هزینه یک مسابقه قهرمانی کشور از سوی هیئت به من پرداخت شده است.
دوچرخه و تجهیزات رشته دانهیل خیلی گران است؛ آیا فدراسیون و یا هیأت در این زمینه کمکی می‌کند؟
کسی که در رشته دانهیل به صورت حرفهای فعالیت می‌کند، باید سه دوچرخه داشته باشد که من فقط یکی دارم و قیمت آن هم حدود 500 میلیون تومان است که خانواده‌ام برایم تهیه کرده‌اند. برای حضور در مسابقه حداقل دو حلقه لاستیک 20 میلیونی و 2 لنت 12 میلیونی لازم است که از طرف فدراسیون و هیأت استان هم هیچ کمکی برای تهیه دوچرخه و تجهیزات یا حتی لوازم مصرفی نشده است؛ تمام هزینه های را خانواده‌ام پرداخت می‌کنند. به دلیل هزینه زیاد تجهیزات، مجبور هستم خیلی کم تمرین کنم تا هزینهها کمتر شود و دوچرخه‌ام کمتر دچار مشکل و نقص فنی شود؛ خودم بارها برای جذب اسپانسر اقدام کردم و حتی از استاندار و مسئولین استانی و شهرستانی هم تقاضای کمک داشته‌ام که تا کنون هیچ نتیجهای نگرفته‌ام.
رشته دانهیل با این همه هزینه و خطر، چه جذابیتی دارد که این همه از جیب خود هزینه می‌کنید؟
وقتی سوار دوچرخه مسیر پیست را طی می‌کنید، بدنت آدرنالین زیادی ترشح می‌کند و هیجان بسیاری دارد که قابل توصیف نیست؛ به همین خاطر کسی که این لذت را چشیده باشد، نمی‌تواند این رشته را ترک کند. مدت کوتاهی به علت هزینههای زیاد این رشته، حدود 6 ماه دوچرخه‌سواری را کنار گذاشتم؛ اما این دوری را نتوانستم تحمل کنم و دوباره یک دوچرخه خریدم و فعالیت خود را ادامه دادم.
تا کنون در زمان مسابقات حادثه ای برای شما پیش آمده است؟
این رشته با حادثه و افتادن عجین است که من هم بارها از دوچرخه افتاده‌ام و دست و پا و همه جای بدنم بارها زخمی شده است؛ ولی خوشبختانه تا حالا صدمات جدی مانند شکستگی نداشته‌ام. اما در همین مسابقه آخر بوکان دوچرخه‌ام آسیب جدی دید که نیاز به تعمیر اساسی دارد.
سال 91 در پیست آبیدر شاهد برگزاری مسابقات بین‌المللی دانهیل بودیم و بعد از آن سال فقط یک مسابقه دیگر در این پیست برگزار شده است؛ در حال حاضر شرایط پیست آبیدر چگونه است؟
پیست آبیدر یکی از پیست‌ها جذاب و پر مانع کشور است و مزیت دیگر آن این است با ماشین می‌توانید به خط استارت بروید و نیاز نیست دوچرخه را حمل کنید؛ اما نیاز به بازسازی، پاک‌سازی و طراحی دارد. من بارها از هیأت استان خواستهام میزبانی یک مسابقه کشوری را بر عهده بگیرید که به نفع دوچرخه سواری استان و من است؛ هر چند به دلیل هزینه زیاد، فعلاً ورزشکار حرفه ای دانهیل در استان نداریم اما میزبانی مسابقات کشوری به شناساندن این رشته و جذب ورزشکاران و علاقمندان کمک می‌کند.
چالش و مشکلی اصلی شما برای ادامه رشته دانهیل چیست؟
من نسبت به رقیبانم تجهیزات و امکانات کمی دارم؛ برای فعالیت حرفه ای در این رشته باید حداقل 2 دوچرخه داشته باشید یکی دانهیل و دیگری کراس کانتری که من ندارم. مشکل بعدی نبود پیست برای تمرین است؛ در بیشتر مسابقات بدون تمرین قبلی و تنها چند روز پیش از مسابقات در پیست به مصاف حریفان خود می‌روم که هم تجهیزات بسیار خوبی دارند و هم اسپانسر از آن‌ها حمایت می‌کند و تمرینات خوبی دارند؛ با این شرایط رقابت کردن با آن‌ها کار بسیار سختی است.
برنامه و هدف شما در این رشته چیست؟
امسال نفرات تیم ملی مشخص شده‌اند و اگر از نظر امکانات و تجهیزات تأمین شوم، یعنی یک دوچرخه کراس کانتری و وسایل مصرفی (مانند لاستیک، لنت و…) را برای من تهیه کنند، قول می‌دهم سال آینده به عنوان نماینده ایران در مسابقات قهرمانی آسیا هم برای استان و هم کشور افتخار کسب کنم. رئیس هیأت دوچرخه‌سواری استان قول مساعد داده 2 دوچرخه دانهیل و کراس کانتری برای هیأت تهیه کند که در این صورت من هم میتوانم از آن‌ها استفاده کنم.
از خاطرات تلخ و شیرین خود در دوچرخه سواری بگوید؟
در مسابقات قهرمانی کشور اراک، خانواده‌ام برای تماشای مسابقات آمده بودند؛ به همین خاطر انگیزه زیادی پیدا کرده و تلاش کردم بهترین نتیجه کسب کنم که شکرخدا اول شدم؛ این قهرمانی در حضور خانواده لذت زیادی داشت. خاطره تلخ من هم این است که همواره هنگام شرکت در مسابقات کشوری، تجهیزات رقیبان خود را می‌بینم که در مقایسه با من بسیار بهتر بوده و این خیلی ناراحت کننده است و باعث استرس بیشتری میشود.
برای کسانی که دوست دارند وارد رشته دانهیل شوند، چه توصیه دارید؟
دانهیل یک رشته گران است که اولین شرط برای موفقیت در این ورزش، داشتن بنیه مالی خوب است تا بتوانید تجهیزات آن را تهیه کنید. در مرحله دوم کسی که این رشته را انتخاب می‌کند، باید جسور و نترس باشد و با تمرینات مناسب به هماهنگی بالای عصب و عضله برسد تا بتواند پیشرفت کند.
و سخن پایانی؟
اگر شرایط به همین شکل بدون حامی و امکانات پیش برود، مجبور هستم این رشته را با تمام جذابیت‌ها هایش کنار بگذارم؛ ولی امیدوارم با توجه به پتانسیل بالای این رشته در کردستان، مسئولان ورزش استان و به ویژه هیئت دوچرخه‌سواری، به این رشته کمک کنند نا نفرات بیشتری به آن جذب شده و زمینه کسب افتخارات ورزشی برای علاقمندان فراهم شود. در پایان هم از خانواده‌ام تشکر ویژه دارم که تا اینجا من را حمایت کرده‌اند و از هیأت استان هم تشکر می‌کنم که در حد توان خود کمک حال من بوده‌اند؛ اما از آن‌ها انتظار حمایت بیشتری دارم.
هوشیار شریعتی
